Marianne

…I never said that I was brave
so long, Marianne
it’s time for we begin
to laugh and cry and cry and laugh…

Tu cabello bajo la boina
                y enredándose
                     en el viento.

Te has ido llevándotelo todo;
los poemas
      las canciones
         y los cuadros
                   como en otros
                                   poemas
                                       canciones
                                                cuadros,
                                                incluso,
                                               algunos
                                               que no te di.

Lo que me queda
                           es,
                        casi,
                      nada
               más que
unas pocas imágenes
               completadas
               en el tiempo
               por capas
               de más tiempo.

Tampoco queda
                 mucho
                   de mí,
     más allá de todo
  lo que desechaste:
         motivos
               para
         unos poemas.